Czym jest wewnętrzne dziecko?
Każdy człowiek ma w sobie tzw. wewnętrzne dziecko. Jest to zupełnie naturalne i zdrowe, że każdy człowiek ma w sobie coś z małego dziecka, co wcale nie jest przejawem tego, że ktoś jest niedojrzały.
Wręcz przeciwnie – jeśli człowiek chce być dojrzałym i dorosłym człowiekiem to potrzebuje w pełni zaakceptować dziecko, które w sobie trzyma. Wtedy taka osoba może poczuć się pełnym i kompletnym człowiekiem.
Nasze wewnętrzne dziecko jest bardzo dobrym radarem, co jest dla nas dobre, a co jest złe. Wewnętrzne dziecko będzie czuć przy kim może poczuć się bezpiecznie, a kogo jest lepiej unikać. Nasze ciało w zupełnie naturalny i spontaniczny sposób będzie reagować na różnego rodzaju bodźce zewnętrzne i warto zaufać tym instynktom.
Jednak wewnętrzne dziecko ma różnego rodzaju doświadczenia z przeszłości, które utkwiły głęboko w podświadomości naszego umysłu. Dlatego czasem nasze wewnętrzne dziecko może reagować nieadekwatnie do różnego rodzaju sytuacji.
Z jednej strony mamy ochotę coś zrobić, wiemy że coś jest dla nas dobre, jednak z jakiegoś powodu czujemy wewnętrzny opór przed podjęciem działania. Wtedy mówimy o tzw. wewnętrznym konflikcie.
Umysł mówi tak, ale ciało mówi nie. Jest to trauma, która jest zapisana w naszym ciele za pomocą emocji. Wtedy mamy do czynienia z wewnętrznym zranieniem naszego dziecka, co nazywamy traumą.
Traumy w naszym życiu nie będą się przejawiać w postaci bolesnych wspomnień, tylko w postaci naszej spontanicznej reakcji na dany bodziec. Kiedy będziemy znajdować się w sytuacjach, które podświadomie będzie nam przypominać zdarzenia z przeszłości, które były dla nas bolesne. To emocje, które utkwiły w naszym ciele mogą nas blokować albo wręcz popychać do działań, które nam szkodzą i nie są zgodne z tym, kim tak naprawdę jesteśmy oraz jak chcielibyśmy postąpić.
Skąd biorą się wewnętrzne konflikty?
Wewnętrzny konflikt powstaje najcześciej we wczesnym dzieciństwie, choć wiele traum może być przekazywanych pokoleniowo. Często wiele schematów, programów i przekonań jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Każda trauma z przeszłości, którą przeżywali nasi przodkowie zostaje przekazana na potomka. Trauma będzie powielana do momentu, aż ktoś nie zdecyduje zachowywać się inaczej.
Warto tutaj wspomnieć o tym, że główną rolą mózgu człowieka jest przetrwanie. Dlatego trudno się dziwić, że wiele zachowań, które dzisiaj mogą nie mieć sensu, w przeszłości były potrzebne do tego, aby przetrwać.
Tak samo jest właśnie z naszym wewnętrznym dzieckiem. Kiedy dziecko przychodzi na świat to najważniejszym celem dla człowieka jest to, aby przetrwać w środowisku w którym przyszedł na świat. Dziecko jako, że jest małe, słabe oraz w pełni zależne od rodziców to będzie przyjmować wszystkie wzorce zachowań od rodziców i najbliższego otoczenia.
Nie wszystkie wzorce zachowań są dobre. Każdy człowiek trzyma w sobie wewnętrzne zranienia i traumy, które później często przelewa na świat zewnętrzny. Dlatego, jako dzieci będziemy robić wszystko, żeby zasłużyć sobie na miłość i uwagę swoich rodziców. Być zauważonym i akceptowanym przez najbliższe otoczenia. Wszystko po to, aby przetrwać w środowisku w którym się znajdujemy.
Dlatego nie możemy nikogo winić za to, że te traumy są i wewnętrzne zranienia tkwią w człowieku. Mózg działa w prosty sposób. Jeśli jakiś schemat zachowań pozwolił nam przetrwać to automatycznie staje się wzorcem dominującym.
Oczywiście to, że jakieś zachowanie pozwoliło nam przetrwać nie musi oznaczać, że jest ono dobre i zdrowe. Jako osoby dorosłe mamy wolną wolę i możemy w pełni decydować o tym, jak chcemy by nasze życie wyglądało.
Niestety bardzo duży wpływ na nasze dzieciństwo mają rodzice. Dużo zależy od tego, jak bardzo są świadomi. Biorąc pod uwagę, jak do tej pory wyglądało życie naszych rodziców, historia świata, gdzie przez wiele lat dominowały wojny i konflikty, to każdy człowiek trzyma w sobie jakiś bagaż bolesnych doświadczeń. Te często bardzo silne emocje będą miały wpływ na nasze zachowania i decyzje.
Podkreślę również, że w takim przypadku, kiedy zmagamy się z różnego rodzaju trudnościami i zranieniami nie możemy obwiniać za to rodziców. Każdy rodzic daje z siebie tyle, ile może. Gdyby człowiek potrafił się zachować inaczej, to z pewnością by tak zrobił.
To nie jest nasza wina, że trzymamy w sobie te wewnętrzne konflikty i traumy, ale to jest nasza odpowiedzialność za to, żeby uzdrowić siebie i nie powielać traum na kolejne pokolenia.
Wewnętrzny konflikt powstaje, kiedy dostajemy od naszych rodziców sprzeczne sygnały. Na przykład rodzice chwalą nas za nasze osiągnięcia w szkole, z drugiej jednak strony podkreślają, żeby nie przechwalać się tym, ponieważ zostaniesz wtedy chwalipiętą.
Zatem w tym przypadku dostajemy dwa zupełnie sprzeczne sygnały i dziecko nie wie, jak ma się zachować, co zaczyna rodzić się wewnętrzny konflikt. Z jednej strony czujemy się dobrze, ponieważ zrobiliśmy coś dobrego i wartościowego, co zasługuje na nagrodę. Z drugiej strony czujemy wstyd z powodu tego, co zrobiliśmy, dlatego chcemy ukryć nasze osiągnięcia.
To może doprowadzić do sytuacji, kiedy nie podejmujemy działań, ponieważ nie chcemy czuć tego wstydu. Często, kiedy występuje wewnętrzny konflikt nawet nie mamy pełnej świadomości tego, że tak się dzieje. Najczęściej umysł podpowiada nam jakąś skuteczną wymówkę, żeby czegoś nie robić (tzw. wewnętrzny krytyk o którym możesz przeczytać tutaj). Takie traumy są wypierane przez nasz umysł do podświadomości, co zostaje ukryte w formie nieświadomych wzorców zachowań i reakcji.
Polecam Ci indywidualny kurs w formie spotkań mojego autorstwa Odkryj swoją prawdziwą moc
Ten kurs jest skierowany do każdego, kto ma dość swojego życia i chciałby coś w nim zmienić. Potraktuj ten kurs jako inwestycje w swoją lepszą przyszłość, bo Twoje życie i szczęście jest bezcenne.
Skąd mam wiedzieć czy moje wewnętrzne dziecko jest zranione?
Biorąc pod uwagę własne doświadczenie i pracę indywidualną z klientami jestem przekonany, że absolutnie każdy człowiek trzyma w sobie traumy i zranienia z dzieciństwa, które później mają ogromny wpływ na nasze życiowe decyzje. Dlatego każdy człowiek powinien wybrać się do psychologa, psychoterapeuty, coacha lub jakiegokolwiek innego specjalisty z którym można indywidualnie pracować nad swoimi zachowaniami i ograniczającymi przekonaniami.
Kiedy wewnętrzne dziecko jest spokojne i bezpieczne, to możemy doświadczyć zgodności umysłu z ciałem. Jeśli masz ochotę iść na trening to bez większych blokad idziesz poćwiczyć. Przychodzi Ci to z lekkością i łatwością. Pomimo tego, że trening może być wyczerpujący to jednak sprawia Ci przyjemność i czujesz się dobrze w swoim ciele.
Kiedy nasze wewnętrzne dziecko jest zranione, wtedy możemy doświadczyć odcięcia naszego umysłu od ciała. Możemy spotkać się z dwoma skrajnymi sytuacjami.
W jednym przypadku czujemy zmrożenie, które nie pozwala nam realizować naszych celów lub będziemy podejmować odciągać nasze działania, szukać sobie wymówek, byleby się tym nie zająć.
W drugim przypadku naszą reakcją będzie podejmowanie działań, które nie są dla nas dobre np. kiedy ktoś prosi nas o pomoc, z jednej strony człowiek świadomie nie chce tego robić, ale ma poczucie, że coś go zmusza do zgodzenia się na tą propozycję.
Te przypadki są przejawem zablokowanych emocji w ciele, które zostały głęboko wyparte w dzieciństwie. Kiedy np. rodzice zmusili nas do robienia rzeczy, których nie chcemy i nie są zgodne z naszym systemem wartości. Nie mieliśmy wyjścia, więc te emocje zostały głęboko wyparte w przeszłości.
Jak pracować z wewnętrznym dzieckiem?
Praca z wewnętrznym dzieckiem jest długim procesem, któremu trzeba poświęcić wiele energii i uwagi. Zmiana wzorców pewnych zachowań potrafi trwać bardzo długo, gdyż wiele tych schematów było utrwalanych przez wiele lat naszego życia.
Oczywiście praca z wewnętrznym dzieckiem jest bardzo wartościowa i pozwala człowiekowi uwolnić się z ograniczających schematów oraz programów. Z czasem daje to człowiekowi ogromne poczucie szczęścia i wolności.
Jak każde dziecko, również nasze wewnętrzne dziecko potrzebuje dużo miłości i czułości, szczególnie wtedy, kiedy czuje się zagrożone. Kiedy np. czujesz strach, lęk, zablokowanie to wtedy potrzebujesz wyobrazić sobie, jak w swoim umyśle przytulasz dziecko do siebie i dajesz mu miłość.
Wewnętrznego dziecka nigdy nie zmusisz na siłę do zrobienia czegoś, co sprawia, że czuje się źle lub czuje się zagrożone. Możesz spotkać się z wieloma sytuacjami, kiedy wydaje Ci się, że zachowujesz się „jak dziecko”. Dlatego, jako osoba dorosła możesz kompletnie nie rozumieć swoich zachowań, wręcz czuć złość na siebie.
Praca z wewnętrznym dzieckiem wymaga dużo spokoju, ale przede wszystkim zadbanie o przestrzeń na pokazanie emocji. Być może z logicznego poziomu rozumu wydaje Ci się, że coś jest bardzo proste, ale możesz tego wewnętrznie nie czuć.
Jest to brak świadomość siebie, który jest zaburzony przez uwięzione emocje w ciele. Kiedy chcesz coś zrobić z poziomu umysłu, wiesz, że to jest dobre i wartościowe, jednak ciało wręcz odmawia posłuszeństwa.
Najlepszym sposobem jest stosowanie techniki uwalniania emocji. Do póki człowiek nie uświadomi sobie, co go tak naprawdę blokuje to pomimo ogromnych starań, zawsze będzie wracał do starych wzorców zachowań w których czuje się bezpiecznie.
Każda zmiana w naszym życiu jest dla człowieka czymś bardzo niekomfortowym. Człowiek najbardziej w swoim życiu boi się tego, czego nie zna. Stąd mogą być sytuacje, kiedy np. kobieta która jest w toksycznym związku woli tkwić w tym, co bardzo dobrze zna, niż otworzyć się na nowe możliwości tj. być sama lub wejść w związek, gdzie będzie czuć się kochana i szanowana.
Dlatego przekraczając tą naszą strefę komfortu będziemy czuć często bardzo silne emocje, które będą chciały zatrzymać człowieka w schematach, które bardzo dobrze zna, zamiast zdecydować się na zmianę zachowania i wejść w nowe.
Praca z wewnętrznym dzieckiem to przede wszystkim chęć zrozumienia siebie i własnych emocji. To nie próba robienia tego, co z poziomu umysłu wydaje się nam logiczne, tylko współczucie i empatia dla naszego wewnętrznego dziecka, która odczuwa strach przed nowym.
Często to będzie wymagać od nas dużej cierpliwości, spokoju oraz czasu na te zmiany. Każde wewnętrzne uzdrowienie potrzebuje czasu. To tak jak osoba, która jest chora potrzebuje leżeć w łóżku i zregenerować się, aby narodzić się na nowo. Tak samo nasza dusza i wewnętrzne dziecko, potrzebuje czasu na to uzdrowienie.
Nagrodą za naszą wewnętrzną pracę będzie wewnętrzny spokój oraz wolność, co pozwali nam w przyszłości przenosić góry i żyć pełnią życia!
Polecam Ci także mój e-book Odczaruj pieniądze – poradnik jak przyciągnąć do siebie pieniądze, bogactwo i obfitość
Ten e-book to 50 stron konkretnej wiedzy jak Twoje myśli, decyzje, nawyki i zachowania mają wpływ na możliwość zarabiania pieniędzy. Został on stworzony z myślą o osobach, które chcą wziąć odpowiedzialność za swoje finanse. W tym e-booku chciałbym pokazać Ci na czym polega prawdziwe życie w bogactwie i obfitości!
